maandag 6 mei 2024
Direct na de geboorte kan bij vroeggeboren baby’s sepsis optreden. Het is belangrijk om deze aandoening direct te behandelen. Een nauwkeurigere en vroegtijdige diagnose is van levensbelang. Manchu Thangavelu (Universiteit Leiden, co-supervised door Erasmus MC), een PhD-kandidaat van het wetenschappelijke programma Medical Delta Institute of Fetal & Neonatal Care, wil met haar onderzoek naar metabole diagnostiek kwetsbare pasgeborenen een kans geven op een gezondere start.
Dit interview is het dertiende in een reeks interviews met door Medical Delta gefinancierde PhD-kandidaten en postdoc onderzoekers. Het onderzoek van Manchu wordt gefinancierd door het programma Medical Delta Institute of Fetal & Neonatal Care.
Wat onderzoek je, en hoe ben je op dit onderzoeksonderwerp gekomen?
“Ik heb altijd uiteenlopende interesses gehad, waardoor ik verschillende disciplines studeerde. Ik begon met mijn bachelor elektrotechniek en deed daarna werkervaring op in de informatietechnologie, waar ik programmeer- en softwarevaardigheden ontwikkelde. Mijn passie voor biologie heeft me uiteindelijk doen besluiten een master in biomedische technologie te volgen. Het was mijn interesse in de gezondheidszorg die me ertoe aanzette om te promoveren binnen het wetenschappelijke programma Medical Delta Institute of Fetal & Neonatal Care, in een gezamenlijk project tussen Universiteit Leiden en Erasmus MC.
Op dit moment zit ik in het laatste jaar van mijn PhD en richt ik me op het thema 'overleven van de allerkleinsten', met als doel het leven van premature baby's te verbeteren. Specifiek richt ik me op neonatale sepsis. Dit is een levensbedreigende aandoening die wordt veroorzaakt door een ontregelde reactie van het immuunsysteem op een infectie. Neonatale sepsis vormt een ernstig risico waarbij de gezondheid van de baby, wanneer het niet wordt behandeld, in slechts een paar uur hard achteruit kan gaan.
Neonatale sepsis is een levensbedreigende aandoening die wordt veroorzaakt door een ontregelde reactie van het immuunsysteem op een infectieEen snelle en nauwkeurige diagnose is daarom belangrijk, maar dat is een uitdaging voor clinici omdat de symptomen van neonatale sepsis vaak lijken op die van andere niet-infectieuze ontstekingsaandoeningen. Een diagnosemethode is een bloedkweek, maar helaas leidt het kleine aantal bloedmonsters dat kan worden afgenomen bij premature baby's vaak tot onnauwkeurige resultaten en het kweken van ziekteverwekkers duurt te lang voor een snelle diagnose.
Gezien de ernst van sepsis en de tijd die nodig is om de bloedkweekresultaten te verkrijgen, kiezen artsen onder het mom van better safe than sorry vaak om antibiotica toe te dienen aan alle baby’s waarvan het vermoeden bestaat dat ze sepsis hebben. Deze praktijk leidt echter tot onnodig antibioticagebruik, wat bijdraagt aan toekomstige antibioticaresistentie en andere neonatale gevolgen, zoals een hoger risico op obesitas, allergie of astma.
Mijn onderzoek richt zich op het identificeren van biomarkers. Deze biomarkers kunnen mogelijk helpen bij het diagnosticeren van neonatale sepsis bij premature baby's, waarbij onderscheid wordt gemaakt tussen niet-infectieuze ontstekingen en sepsis. Bovendien kunnen ze een beter inzicht geven in de fysiologische processen van ontstekingen en sepsis, kunnen ze helpen bij medicijnkeuze en de voorspelling van behandelingen.”
Photo: Guido Benschop
Wat houdt je gemotiveerd tijdens je onderzoek?
“Het besef dat mijn onderzoek de potentie heeft om het leven van de meest kwetsbaren - premature baby's - aanzienlijk te verbeteren. Het idee dat mijn inspanningen, van monstername tot analyse, kunnen leiden tot innovatieve diagnostische hulpmiddelen en behandelingen voor deze baby's, geeft mij een enorme motivatie dit te doen. Het is het gevoel van verantwoordelijkheid en doelgerichtheid dat me gedreven houdt tijdens mijn onderzoeksproces, en ik heb al veelbelovende resultaten verkregen.
Met behulp van metabolomics, waarbij je kleine biologische moleculen bestudeert die de gezondheidsstatus van het lichaam weerspiegelen, onderzoek ik plasmamonsters van drie verschillende groepen baby's: een controlegroep zonder verdenking op neonatale sepsis, een groep met niet-infectieuze ontsteking en een groep die gediagnosticeerd en behandeld werd voor sepsis.
De eerste bevindingen lijken veelbelovend: sommige metabolieten waren uitsluitend ontregeld in de sepsisgroep, waardoor er vroegtijdig onderscheid te maken is tussen sepsis en niet-infectieuze ontsteking. Daarnaast ontdekte ik dat mannelijke en vrouwelijke baby's verschillend lijken te reageren op neonatale sepsis, waarbij meisjes sneller herstellen en jongetjes ernstigere gevolgen vertonen. Dit suggereert dat genderspecifieke behandelingsbenaderingen nodig zijn.
We hebben het potentieel aangetoond van metabolomics bij het diagnosticeren van sepsis, waarmee we een solide basis leggen voor toekomstige onderzoekersHet onderzoek bevindt zich echter nog in een pril stadium. Artsen kunnen deze techniek nog niet gebruiken omdat de meeste sepsisanalyses worden uitgevoerd op volwassenen en die data niet kunnen worden gebruikt voor het onderzoek. De reactie van immuunsysteem van een baby is namelijk totaal anders. Daarom zijn verdere analyse en validatie van pasgeborenen met en zonder sepsis nodig voordat dit onderzoek kan worden geïmplementeerd in de klinische praktijk.
Desondanks hebben we het potentieel aangetoond van metabolomics bij het diagnosticeren van sepsis, waarmee we een solide basis leggen voor toekomstige onderzoekers om op voort te bouwen, en onze collega’s van het Erasmus MC zijn al monsters aan het verzamelen voor validatie.”
Wat heb je geleerd van je samenwerking binnen het Medical Delta programma?
“Ik heb waardevolle inzichten en ervaringen opgedaan. Met mijn uiteenlopende interesses is de Medical Delta-omgeving bijzonder bevorderlijk voor mijn groei. De conferenties en bijeenkomsten die worden georganiseerd voor promovendi en postdocs hebben mij in contact gebracht met mede Medical Delta PhD’ers zoals Chantal Eenkhoorn, die ook deel uitmaakt van hetzelfde programma. De onderlinge steun is van onschatbare waarde geweest; weten dat anderen met dezelfde uitdagingen te maken hebben, geeft een gevoel van kameraadschap. Het is tweerichtingsverkeer - ik kan advies of meningen vragen aan mijn collega's en in ruil daarvoor hulp bieden bij taken zoals data-analyse.
Bovendien heb ik geleerd om veranderingen te omarmen en flexibel te blijven binnen de wendingen van een PhD onderzoek. Het onderzoek verloopt zelden lineair en tegenslagen zijn onvermijdelijk. Het ontwikkelen van mentale veerkracht om tegenslagen te accepteren en me aan te passen aan veranderende omstandigheden is cruciaal geweest. Het was door deze mentaliteit dat ik het potentieel van metabolomics ontdekte, wat een belangrijke doorbraak in mijn onderzoek bleek te zijn.”De onderlinge steun is van onschatbare waarde geweest; weten dat anderen met dezelfde uitdagingen te maken hebben, geeft een gevoel van kameraadschap
De laatste geïnterviewde, Chiara Carboni, vraagt: zijn er perspectieven die over het hoofd zijn gezien en die tot bredere interdisciplinaire bijdragen hadden kunnen leiden?
“Het zou nuttig zijn geweest om al in een vroeg stadium iemand te betrekken met expertise in zowel metabolomics als de klinische praktijk. Dit zou een leidraad zijn geweest voor waar ik mijn focus op had moeten richten waardoor mijn onderzoeksrichting eerder duidelijk was geweest. Als gevolg daarvan had ik niet zoveel opties hoeven onderzoeken om zinvolle resultaten te behalen en had de link tussen mijn onderzoeksresultaten en klinische observaties effectiever gelegd kunnen worden.”
