Blog: Onderzoek naar de milieu-impact van een PET-CT scanner

De masterstudenten die deelnemen aan de verschillende Interdisciplinaire Thesis Labs van Leiden-Delft Erasmus Universities bloggen over hun afstudeeronderzoek. Zo ook Laura Artz, masterstudent Technische Geneeskunde aan de TU Delft, LUMC en Erasmus MC. Vanuit het Medical Delta Thesis Lab ‘Sustainable Hospitals’ onderzoekt zij bij het Alrijne ziekenhuis de milieu-impact van de PET-CT scanner.

“Mijn persoonlijke interesses binnen de geneeskunde zijn beeldvorming, global health , publieke gezondheid en niet in de laatste plaats duurzaamheid in de gezondheidszorg. Mijn scriptie combineert beeldvorming en duurzaamheid: het onderwerp is namelijk de milieu-impactanalyse van de PET-CT-scanner in het Alrijne ziekenhuis in Leiderdorp.

Er wordt steeds meer onderzoek gedaan naar de milieu-impact van allerlei soorten medische procedures. Vreemd genoeg wordt dat niet uitgebreid gedaan bij beeldvormende technieken. En dat terwijl beeldvormende apparaten een van de grootste energieverbruikers in het ziekenhuis zijn. Uit de kleine hoeveelheid beschikbare literatuur blijkt dat MRI-scanners hoogstwaarschijnlijk de grootste energieverbruikers zijn, daarna de CT en als laatste echografie en röntgenapparatuur. Van de PET-CT zijn geen studies gepubliceerd, terwijl de verwachting is dat het aantal PET-CT-onderzoeken in de nabije toekomst alleen maar zullen toenemen.

Bezoek ter plaatse

Het interdisciplinaire karakter  van de Thesis Labs trok meteen mijn aandacht, aangezien dit soort uitdagingen –duurzame zorg-  alleen kan worden aangepakt door samenwerking vanuit verschillende werkvelden. Verder wilde ik meer kennis opdoen over de problemen en mogelijke oplossingen voor een duurzamere gezondheidszorg. De lezingen en workshops vanuit het ‘Sustainable Hospital Lab’ geven me hier zeker meer inzicht in.

Een van de workshops was een rondetafelsessie met professionals uit verschillende disciplines die bepaalde duurzaamheidsmetingen proberen door te voeren in ziekenhuizen. Er waren clinici van de afdeling Gynaecologie van het LUMC, de Groene OK en van de kinder intensive care van het Erasmus MC. Daarnaast waren er professionals van de cateringdienst van het LUMC, het bedrijf GreenCycl en van de faculteit Psychologie. Voorafgaand aan deze rondetafelsessie mochten we een aantal afdelingen en bedrijven bezoeken, wat ook erg interessant was.

De studenten van het lab hadden allemaal vragen voorbereid, waarna er interessante discussies ontstonden. Onderwerpen die aan bod kwamen, waren de stromen van ziekenhuisafval, hoe je bewustzijn voor duurzaamheid kunt creëren binnen ziekenhuizen, transparantie verkrijgen van fabrikanten over de milieu-impact van producten, plantaardige voeding in zowel ziekenhuiscatering als voor kinderen op de intensive care en de worstelingen om dergelijke maatregelen te implementeren, de psychologie achter het maken van duurzame keuzes en de regelgeving die bottom-up initiatieven in grote academische ziekenhuizen aan banden legt.

Verduurzaming is nog vaak vooral bottom-up

Het was erg interessant om de meningen en gedachten te horen van professionals uit verschillende disciplines. Het werd steeds duidelijker dat dit een probleem is dat op veel niveaus binnen en buiten het ziekenhuis moet worden aangepakt. Verduurzaming in ziekenhuizen is nog steeds vooral een bottom-up in plaats van een top-down proces. Top-downprocessen verlopen meestal sneller en hebben grotere gevolgen, omdat ze veranderingen in de infrastructuur en het beleid incorporeren. Mijn project is een bottom-up geïnitieerd project, maar dan uitgevoerd in een perifeer ziekenhuis in plaats van een academisch ziekenhuis. Dat maakt het wat makkelijker. Ten slotte moeten de fabrikanten van medische hulpmiddelen ook meer transparantie geven over de milieu-impact van hun hulpmiddelen. Regelgeving van de overheid kan daarbij helpen.

In mijn proefschrift hoop ik bepaalde hotspots te vinden die aanzienlijk bijdragen aan de milieu-impact. Vervolgens hoop ik enkele maatregelen te kunnen implementeren om deze te verminderen.”

Door Laura Artz