Medical Delta hoogleraar prof. dr. ir. Jan Carel Diehl (TU Delft) hield afgelopen vrijdag zijn oratie. Hij combineert oplossingen voor de gezondheidszorg met zorg voor onze planeet. Zijn vele projecten maken impact van Rotterdam tot Sub-Sahara Afrika.
Jan Carel Diehl is naast Medical Delta hoogleraar ook een van de programmaleiders van het Medical Delta Programma ‘Duurzame ziekenhuizen – van wetenschap naar praktijk’. Dit interview verscheen eerder op de website van Industrieel Ontwerpen van TU Delft (tekst: Bregt Timmerman).
Op de middelbare school was ik goed in natuurkunde. Dus van thuis uit stond mijn toekomst al vast, ik zou elektrotechniek studeren in Twente. Maar ik had meer interesses. Schetsen, modellen tekenen in de academieklas. En ik was vrijwilliger bij het schooltheater. Een combinatie van creativiteit en techniek dus, en dat vond ik bij IO in Delft. Ik kreeg thuis eerst niet goed uitgelegd dat ik ‘industrieel ontwerpen’ zou gaan studeren, maar voor mij was het gelijk raak. Hier kan je met je verbeelding werken, verhalen creëren én ze in de praktijk omzetten.
In Nederland zijn er veel onderzoekers en ontwerpers voor relatief kleine problemen. In Sub Sahara Afrika vind je die veel minder, terwijl de uitdagingen en mogelijkheden er gigantisch zijn.
We weten eigenlijk nog niet zoveel over hoe de mensen in deze gebieden leven. Wat is hun zorgpad? Wat kan er lokaal geproduceerd worden? Als ontwerper krijg je er veel ruimte om problemen goed in kaart te brengen en vervolgens interventies te ontwikkelen om de situatie te verbeteren.
Ik heb voorheen aan een aantal andere maatschappelijke uitdagingen gewerkt tot ik echt bij gezondheidszorg uitkwam. Zoals zonne-energie, sanitatie in sloppenwijken en clean cooking. Veel mensen koken met biomassa, waarbij ze smerige rook binnenkrijgen. Hoe kan je dit voorkomen?
Ik begon te beseffen dat we in die regio veel mooie dingen rond health konden doen. Daarnaast kan ik rekenen op een heus ecosysteem rond health aan de TU Delft. TU Delft Global Initiative bijvoorbeeld, dat onderzoekers die in Sub Sahara Afrika dingen willen doen, samenbrengt en ondersteunt. Zelf kan ik als designer ook wat bieden, al die mooie tech die aan de universiteit wordt ontwikkeld, vindt soms moeilijk de weg naar de samenleving. Een ontwerper kan hierbij faciliteren.
Eigenlijk ben ik van nature geen netwerker. Mijn vrijwilligerswerk bij het schooltheater was ook steeds achter de schermen. Zelfs een enkel zinnetje op het podium bleek geen groot succes. Maar al doende heb ik het wel geleerd. Zo ging ik onder meer na mijn studies meebouwen aan een startup rond sociale duurzaamheid in de VS. En op een dag werd ik er gevraagd om een presentatie te geven voor een groep mensen van de Verenigde Naties. Ik was compleet onervaren in contacten leggen, maar dat bleek helemaal niet erg. Het handige is dat de mensen uit zichzelf naar je toe komen wanneer je zelf op het podium hebt gestaan. Zo is het eerste contact makkelijk gelegd.
Wat ik doe lijkt weleens chaotisch, want ik ben met veel verschillende dingen bezig. Is daar een link tussen? Het lijkt misschien niet, maar toch is het zo. Bij elke volgende stap in mijn carrière werd mijn kijk op de dingen wat duidelijker. Tot op het punt waarbij ik mijn principe van ‘systemic design’ zelfs aan de klasgenootjes van mijn zoontje kan uitleggen. We hebben als mensen een aantal uitdagingen. We hebben zorg nodig, terwijl we moeten zorgdragen voor onze omgeving. Om die twee te kunnen combineren moeten we eerst naar het totale plaatje kijken. Hoe zien mensen de dingen? Hoe gaan ze met elkaar om? En op basis daarvan ontwikkel je producten en diensten die een concrete oplossing op enkele van deze vragen kunnen bieden.
Deze maand mocht ik tijdens een openingscollege vierhonderd ontwerpstudenten toespreken. Minstens vijftien van hen zullen welllicht ‘iets’ doen met de verduurzaming in de gezondheidszorg. Zullen zij de wereld veranderen? Ik denk dat mijn grootste impact bij het inspireren van mensen ligt. En dat kan gaan via grote tot kleine projecten.
Veel mensen zijn negatief over wat er met de wereld aan het gebeuren is. Dus ik vind het belangrijk om hen te tonen dat oplossingen ontwerpen niet alleen belangrijk is, maar vooral ook leuk. Ik wil ze op pad helpen, energie geven. Zodat ze dingen aanpakken, en doorzetten. Dat is nog een sterkte van ontwerpers. Een positieve aanpak, niet discussiëren maar samenzitten om te kijken hoe we dingen kunnen aanpakken, en lol te hebben. Want eigenlijk is de TU Delft een grote speeltuin.
Of je nu sociale of milieu-uitdagingen wil oplossen. Of je nu in Rotterdam of in Afrika woont. Je komt overal gelijkaardige problemen tegen. Er is zoveel te doen. En we hebben al mooie dingen bereikt, ik noemde er een aantal in mijn speech. INSPIRED, CHLOE, ESCH-R, VELA. Ik heb ondertussen in zestig zuidelijke landen gewerkt, en daar is de voorbije jaren ook Nederland bijgekomen, en mijn eigen stad, Rotterdam. Ik ben er vooral heel trots op dat ik aan zoveel mooie projecten mag bijdragen en met zoveel getalenteerde mensen kan samenwerken.
Deze website maakt gebruik van cookies. Cookies zijn tekstbestanden die op de computer worden geplaatst wanneer websites worden bezocht. Ze worden veel gebruikt om websites efficiënt te laten werken en om informatie te verstrekken aan de eigenaren van de website. Hieronder kan aangegeven worden of u de cookies accepteert.