“Zoek meteen contact met de eindgebruiker of arts, dat maakt interdisciplinair onderzoek leuk”

Bij artrose gaat de kwaliteit van kraakbeen in gewrichten achteruit. De krachten en bewegingen in het lichaam zorgen ervoor dat het kraakbeen slijt. Maar welke krachten zijn dat precies? En hoe kun je bewegingen zo veranderen, dat het kraakbeen zo min mogelijk beschadigt? Dat zijn vragen die dr. Mariska Wesseling (TU Delft, 3ME), postdoc bij het wetenschappelijke programma Medical Delta: Improving Mobility with Technology onderzoekt.

Dit interview is het vijfde in een reeks interviews met door Medical Delta gefinancierde PhD-kandidaten en postdoc onderzoekers. Het onderzoek van Mariska wordt gefinancierd vanuit het wetenschappelijke programma Medical Delta: Improving Mobility with Technology.

Hoe ben je bij je onderzoeksproject terechtgekomen?

Ik ben afgestudeerd in bewegingswetenschappen. Biomechanica - de beweging en belasting van gewrichten - heeft mijn interesse. Daar sluit dit onderzoeksproject perfect op aan: ik doe onderzoek naar de kraakbeenbelasting in de knie bij mensen met artrose. Bij artrose gaat de kwaliteit van kraakbeen achteruit; er treedt slijtage op. Ik wil weten welke krachten en bewegingen precies invloed hebben op het kniegewricht, en hoe we eventuele slijtage van het gewricht kunnen voorkomen.

Dat doe ik door modellen te onderzoeken op basis van verschillende schalen. De grootste schaal is het volledig menselijk lichaam. Door te bekijken welke bewegingen iemand maakt en welke kracht daarvoor nodig is in het hele lichaam, kunnen we inschatten hoeveel kracht diegene nodig heeft om de knie te bewegen. De krachten die op dat hogere niveau spelen, hebben dus invloed op kleinere schaal, op het weefsel en kraakbeen in de knie.

Wat hoop je te bereiken met jouw onderzoek?

In eerste instantie willen we vooral inzicht krijgen in de manier waarop belasting invloed heeft op artrose. Als we dat eenmaal weten, kunnen we een behandeling voorstellen die ervoor zorgt dat kraakbeen niet verder beschadigt. Daarom wil ik modellen ontwikkelen waarin we heel precies kunnen simuleren hoe iemand moet bewegen zodat de belasting in de knie verandert. Kan iemand bijvoorbeeld de krachten en bewegingen in de knie met een aanpassing in het looppatroon of een brace om de knie dusdanig veranderen dat de schade beperkt blijft? Dat onderzoeken we. Uiteindelijk hoop ik er voor te zorgen dat iemand geen of minder last krijgt van artrose.

Wat betekent de samenwerking met artsen voor jouw project?

De betrokkenheid van artsen is heel belangrijk. Ik heb tijdens mijn onderzoeksproject bijvoorbeeld gekeken naar beweging in de knie bij gescheurde kruisbanden. Met een chirurg besprak ik hoe we ons onderzoek moesten vormgeven. In eerste instantie dacht ik dat we vooral moesten kijken naar de rotatie in de knie. Maar door te overleggen met de chirurg, kwamen we tot de conclusie dat ik me beter kon richten op het contact tussen verschillende weefsels in het gewricht. De rotatie is namelijk een ingewikkelde beweging die zich moeilijk laat beschrijven, en het is klinisch juist interessant om inzicht te krijgen in de contactpunten.

Door aan het begin van mijn onderzoek al een arts te betrekken met kennis van de dagelijkse praktijk, kon ik een goed ontwerp maken van de studie die ik wilde doen. Ik kan iedereen in dit soort onderzoek aanraden om meteen contact te zoeken met de eindgebruiker of arts. Dat contact maakt interdisciplinair onderzoek zo leuk.

Heb je zelf een nieuw inzicht verworven door je onderzoek?

Ik denk dat interdisciplinair onderzoek op veel vlakken belangrijk is. Ik ben betrokken geweest bij de begeleiding van een masterstudent in het kader van het Thesis Lab Sustainable Hospitals, een samenwerking tussen LDE en Medical Delta. Bij het doen van onderzoek gebruiken we allerlei apparaten. De gegevens die we daarmee verzamelen, worden vaak meerdere keren opgeslagen. Dat zorgt voor CO2-uitstoot. De gezondheid en veiligheid van de patiënt staat natuurlijk voorop, maar dat hoeft niet ten koste te gaan van vergroening. Een gepersonaliseerde aanpak zou juist efficiënter kunnen zijn en daardoor voor een kleinere ecologische voetafdruk kunnen zorgen. Verder onderzoek zou moeten uitwijzen welke impact mijn onderzoek heeft op het milieu, en wat we eventueel kunnen veranderen. Daar ben ik heel benieuwd naar!